Malawi it is.. nog 3 weken en dan is het zover

Beste familie, vrienden, collega’s enz,

Nog 3 weken en dan is het zover. 16 januari vertrek ik samen met Anja naar Malawi om voor 3 maanden aan de slag te gaan bij het project Children of Blessing.

17 september 2014… toen schreef ik mijn laatste blog. Net terug op Nederlandse bodem na een geweldige tijd in Zuid Afrika. Nu meer dan 2 jaar later sta ik aan het begin van een nieuw avontuur. Vanaf dat ik terug kwam uit Zuid Afrika heeft het idee om weer terug te gaan of ergens anders in Afrika aan de slag te gaan me niet meer los gelaten. Maar wat ga je dan doen en hoe ga je dat vormgeven? Wil ik terug naar Zuid Afrika of juist een heel ander land? Wil ik weer met kinderen werken of juist iets medisch? Voor hoe lang wil ik dan? Allemaal vragen die me bezig hielden en uiteindelijk heb ik besloten om iets heel anders te gaan doen. Een ander land, ander project, andere organisatie. Nieuwe mensen leren kennen, je verdiepen in een nieuwe cultuur, dealen met waarschijnlijk regelmatig dagen zonder water en/of stroom, een andere natuur en klimaat en zo nog veel meer nieuwe uitdagingen.

Februari 2016 ben ik samen met Anja naar een informatiebijeenkomst geweest van de organisatie Doinggoood. Dit is een organisatie die in verschillende landen in Afrika bestaande projecten ondersteund doormiddel van financiën en door vrijwilligers aan te bieden voor een project. Tijdens de informatie bijeenkomst werden we enthousiast en hebben we besloten om te kijken of Doinggoood een passend project heeft waar we eventueel aan de slag kunnen. Na een zoektocht samen met Doinggoood zijn we uiteindelijk uitgekomen bij het project Children of Blessing in Malawi.

Children of Blessing is een zeer veelzijdig project dat zich richt zich op de lichamelijk en geestelijk beperkte kinderen in Lilongwe en uit de kleine dorpjes om Lilongwe heen. Ongeveer 1600 kinderen worden door dit project geholpen. Er zijn 2 afdelingen: de rehabilitatie en het schooltje. 3 keer in de week komen kinderen met hun moeders naar de rehabilitatie en krijgen therapie. Dit kan fysiotherapie zijn om spieren te versterken maar ook is er therapie voor kinderen met gedragsproblemen. 1x per week is er een spreekuur voor ondervoede kinderen. Er komen rond de 60 kinderen per dag naar het schooltje. Op het schooltje maken ze kennis met kleuren, vormen, letters, cijfers, potlood vasthouden en worden oefeningen voor de fijne motoriek gedaan. 2x per maan is er een spreekuur voor kinderen met epileptie. Het project heeft 8 outreach clinics in de kleine dorpjes rondom Lilongwe waar 3x per week fysiotherapeuten en leraressen therapie en onderwijs geven.
Al met al genoeg te doen in de verschillende onderdelen. Wat onze taken precies gaan worden weten we nog niet. We zullen veel het vaste personeel ondersteunen en assisteren en verder gaan we ter plekke kijken wat we kunnen betekenen.

We verblijven in Malawi in een ‘Doinggoood huis’. Dit is een huis van Doinggoood waar we met meerdere vrijwilligers wonen die op verschillende projecten in de buurt werken. Op de aireport in Lilongwe worden we opgehaald door de regio coördinator. Dit is een Nederlandse dame die in dienst is bij Doinggood en in Malawi woont. Zij begeleid ons en bij haar kunnen we terecht tijdens ons verblijf daar.
De voorbereidingen zijn bijna klaar. Tickets zijn geboekt, visum is binnen, vaccinatie hoef ik dit keer niet omdat ik voor Zuid Afrika alles gehad heb en dus nog ‘up to date’ ben. Nog wat kleine dingetjes inslaan en ik ben klaar om te gaan.

Ík heb er ontzettend veel zin in maar natuurlijk is het ook spannend. Maar ongetwijfeld wordt het weer een onvergetelijk avontuur. Pas las ik de volgende spreuk: I need africa because i have so little to teach these people and so much to LEARN from them. En dat is absoluut waar. Natuurlijk hoop ik daar wat te kunnen betekenen voor de kinderen. Ik kan de wereld niet veranderen maar al kan ik maar 1 kind helpen en zo een betere toekomst geven is het meer dan de moeite waard!! Maar naast wat ik misschien voor hun kan betekenen kan ik zo veel leren van hun. De manier waarop ze leven, geloven en vertrouwen zijn lessen die je heel je leven mee kan nemen en niemand je meer afpakt. En dat is ook een van de redenen dat ik heb besloten om het avontuur weer aan te gaan. Op z’n afrikaans: ek kan nie wag nie.

Via deze blog zal ik (proberen) jullie op de hoogte houden van onze belevenissen. Als je de blogs automatisch in je mail wilt ontvangen zet dan je email adres in de mailinglijst of geef het even aan mij door.

Groetjes vanaf nu nog Nederlandse bodem. Fennande