Terug op Nederlandse bodem.
Door: Fennande
Blijf op de hoogte en volg Fennande
17 September 2014 | Zuid-Afrika, Gordons Bay
Op het moment dat ik deze blog schrijf zit ik weer in de Nederlandse zon in plaats van de Afrikaanse. Ik hoorde net dat de zon in Afrika op dit moment niet zo hard schijnt, dus wat dat betreft zit ik aan de goede kant.
De laatste weken bij Goeie Hoop heb ik nog volop genoten. Alle dingen die je voor de laatste keer doen, maken je bewust dat je zelfs geniet van de kleine dingen die tijdens het halve jaar normaal zijn geworden. En je gaat er nog extra van genieten. Zo was er een laatste zaterdag morgen op de playground waar we heerlijk allemaal Afrikaanse spelletjes met de kids hebben gedaan. Een laatste keer schoolrijden en van de meeste kids een kus op je wang krijgen. Een laatste keer naar het ziekenhuis met het meisje dat hiv positief is. Een laatste keer op zondag avond met de pubers naar de kerk, met al de gezelligheid die dat altijd met zich mee brengt. Een laatste keer werken op de boys unit. Een laatste keer catechisatie geven. Een laatste keer bij de creatieve lessen op maandag middag zitten. Een laatste keer alle medische administratie bijwerken. Een laatste keer met alle kinderen naar de kerk. Een laatste keer uit eten met de top aunties van upstairs. Een laatste keer door de gangen rennen om de oudste jongens te pakken zien te krijgen. Een laatste keer verschrikkelijk gek doen en lachen met de meiden. En in de laatste weken hoor je regelmatig: auntie ek gaan jou mis, kan jy nie bly? Ek gaan huil als jy Holland toe gaan, jy kan net jou ticket ruil. En op dat moment wens je dat dat zou kunnen. Maar helaas, er komt een tijd om afscheid te nemen en terug te gaan.
De donderdag voordat we gingen hebben we een afscheidsfeestje gegeven. De voorbereidingen begonnen woensdag avond al met aardappels schillen. En aangezien onze familie toen al bij Goeie Hoop was konden we het met veel mensen doen en waren 20 kilo aardappels zo omgetoverd in aardappelschijfjes. De volgende morgen hadden we besloten om de aardappels niet te koken maar 2 keer te bakken in de frituurpan, maar toen ging natuurlijk de stroom eraf. Dus hebben we ze toch maar in 3 grote pannen eerst gekookt, zodat we als de stroom het weer deed ze nog maar 1 keer hoefde bakken. En wanneer de stroom het weer gaat doen is altijd de vraag. Gelukkig aan het eind van de ochtend deed alles het weer en konden we de frituurpannen gebruiken.
We wilden het feestje eigenlijk upstairs op het balkon houden, maar omdat het weer niet zo goed was hebben we het maar verhuisd naar de barn (schuur). Eerst hebben we alles opgeruimd en schoongemaakt met hulp van de oudste kids. Toen zijn we naar de keuken vertrokken om 20 kilo aardappelschijfjes te frituren en 50 mini pizza’s te bakken. En daar zijn we een aardig tijdje druk mee geweest. Maar zoals altijd kregen we toen de kinderen uit school kwamen hulp van de 2 oudste jongens. Dan is een middag in de keuken staan echt geen straf. Goede gesprekken, gek doen, lachen en werken wisselen elkaar constant af en maakt de middag helemaal top! Om half 6 stonden er 40 borden met eten klaar en kon het feest beginnen. Alle kids zaten op kleedjes in een grote circel en hebben genoten van het eten. Als toetje kregen ze ijs met vruchtjes erop en dat ging er ook wel in. Daarna hebben ze gespeeld en hebben we cadeautjes uitgedeeld. Het was heerlijk om te zien hoe de kids genoten van alles. In het cadeautje hadden we een klein fotolijstje gedaan met een foto van Eline en mij erin. De dagen erna kwamen er telkens kinderen naar ons toe en kwam dat fotolijstje uit hun zak, en liepen ze er overal mee rond. Ze waren er blij mee, dat was wel duidelijk.
En toen was het maandagmiddag toch echt tijd om afscheid te nemen en dat was alles behalve leuk. Eerst hebben we alle koffers en spullen in de auto gelegd zodat we direct weg konden rijden na het afscheid. Toen was daar het moment dat je nog een keer je kamer rond kijkt om te zien of je alles hebt, en doe je voor de laatste keer ‘jouw’ kamer deur achter je dicht. Loop je voor de laatste keer de trap af op naar het afscheid. Alle aunties en kinderen waren op de playground. We zijn begonnen met afscheid nemen van alle aunties. Daarna zijn we naar de baby unit gegaan om afscheid te nemen van onze peuters. Die snappen er nog vrij weinig van, maar toch had ik het idee dat het ze niet helemaal ontgaat. We kregen dikke drukkies en kussen van allemaal. En toen waren de rest van de kinderen aan de beurt. Eén voor één kwamen ze om nog een laatste knuffel te geven. En wat moet je dan zeggen? Sommige kinderen fluister je nog wat in het oor en bij sommige is een drukkie genoeg. De kinderen en wij hielden het aardig lang vol, maar uiteindelijk kwamen toch de tranen. En als je dan een van de oudste meiden waar je een hele goede band mee heb ziet snikken, houd je het zelf ook niet meer droog. Na heel veel drukkies en lieve woorden zijn we toch maar in de auto gestapt en werden we nagezwaaid door de kinderen en de aunties. En dan rij je voor de laatste keer de gate uit om een prachtig half jaar achter je te laten, maar voor altijd mee te nemen in je hart!
Na 10 hele mooie dagen vakantie, waarin we veel gezien en gedaan hebben van en in het mooie Zuid-Afrika, was het tijd om terug te vliegen naar Nederland. Op het vliegveld hebben we nog wat gedronken met onze auntie collega’s. Het was erg leuk om hun nog even te zien en spreken voordat we echt terug vlogen.
De volgende ochtend stond daar een hele nunspeetse delegatie ons op te wachten op schiphol. Erg leuk om iedereen weer te zien en spreken!
En nu weer terug in Nederland. En dat is behoorlijk wennen. Mijn hoofd zit nog in Afrika en dat zal ook nog wel even zo blijven. Ik mis de kinderen echt, en wenste dat ik ze even een drukkie kon geven of even met ze kon praten. Maar helaas, die tijd is voorbij en dat moeten we accepteren, al doet het pijn. Ik ben dankbaar dat ik wat voor deze kinderen heb mogen betekenen en dat ik mij mocht inzetten voor Goeie Hoop.
Er ligt een prachtig en leerzaam half jaar achter mij met hele mooie herinneringen die ik de rest van mijn leven mee mag nemen. En het enige wat ik daarvoor kan zeggen is: BAIE DANKIE!
Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor het meeleven, het lezen van de blogs en alle post die ik gekregen heb.!
Liefs en een drukkie Fennande
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley