Winter in Afrika.
Door: Fennande
Blijf op de hoogte en volg Fennande
16 Juni 2014 | Zuid-Afrika, Gordons Bay
Het is weer tijd om een aantal van mijn belevenissen met jullie te delen. Ik heb weer behoorlijk wat meegemaakt. Het is nog steeds vol op genieten hier. De tijd gaat veel te snel. We zijn al weer over de helft. Maar ik wil hier nog lang niet weg, dus de komende tijd ga ik nog heel hard genieten!
Het weer is hier behoorlijk veranderd. Het is echt winter. Er komen heeeel wat liters water naar beneden. In Nederland kan het regenen maar hier kan het pas echt regenen! En aangezien de waterafvoer systemen hier niet het best zijn staan er heel wat wegen blank. Soms lijkt het meer een rivier dan een weg, dan staat er ongeveer 20 cm water op de weg. De kinderen vinden het natuurlijk heel leuk als we daar vol doorheen rijden. Dus de hele weg hoor je auntie splash, splash. En dan gebeurd het ook wel eens dat je per ongeluk een voetganger aan de kant van de weg nat splashed. En dat vinden ze natuurlijk nog veel leuker.! Maar het is niet altijd even leuk al dat water. Het kan echt heel koud zijn als het zo hardt regent. Vorige week heeft het ook flink gehageld en lag er sneeuw op de bergen. En dan is het bij ons boven ongeveer even koud als buiten en soms (vooral ’s morgens) nog kouder dan buiten. Dus wij hebben onze dikke kleren en warme dekens echt nodig als we hier boven zitten.
De laatste paar weken heb ik ook behoorlijk wat medische dingen gedaan. Er waren een aantal kinderen ziek. Er ging een virus rond met koorts, keelpijn en moe. Gelukkig zijn er niet al te veel kinderen ziek geworden. Ik was zelf de eerste die ziek was en daarna volgden er meer. Maar dat is allemaal zo goed als over.
Ik ben ook met alle kinderen naar de tandarts geweest. Een kleine kliniek hier in de buurt, waar wij de enig blanke mensen waren. Dan word je behoorlijk bekeken. Het is echt leuk om te zien hoe verschillend de kinderen reageren. De ene wordt heel stil en de andere wordt heel vrolijk en praat honderd uit. Ze vinden het ook heel leuk om elkaar bang te maken. De avond daarvoor liep ik beneden en hoorde ik van de jongens unit: ‘morgen gaan ze je tanden eruit trekken.’ Bij de tandarts zelf zie je heel goed verschil tussen kinderen. Dan zie je geen verschil tussen jongen en meisje. De ene begint al te huilen als de tandarts alleen met een spiegeltje in hun mond kijkt, en de ander krijgt 3 verdovingsspuiten omdat er 1 of meer kiezen getrokken en die geeft geen kick.
Een van de kleinste kinderen had te veel verrotte tanden. Hij wordt binnenkort 4 jaar dus omdat hij zo jong is en teveel verrotte tanden had moest het onder narcose getrokken worden. Dus Eline en ik zijn vorige week donderdag met hem naar het ziekenhuis geweest. We waren ‘s morgens om 06:15 uur in het ziekenhuis. Daar moesten we tot 7 uur wachten voordat we de zaal op mochten. Daar werd al snel zijn bloeddruk gemeten en moesten we hem uitkleden bij en zijn operatie jasje aan doen. Tot die tijd was hij aardig vrolijk. Maar toen hij zijn operatie jasje aan had werd die heel stil. Ik vroeg of die bang was, en toen zei hij ja en begonnen de tranen over zijn wangen te stromen. Je hoorde niets maar zag alleen maar tranen. Toen ik dacht dat hij aardig gekalmeerd was begon hij heel hardt te snikken. Na een poosje kalmeerde hij.
Toen hebben we vanaf 8 uur zitten wachten tot hij aan de beurt was. En dat was om 12 uur. Ik mocht mee de operatie kamer op tot hij onder narcose was. Het was zeker de moeite waart om dat te zien. Hij werd behoorlijk high van de dormicum die hij van te voren kreeg. Hij was heel hardt aan lachen en zingen, wat veel lol bezorgde bij het personeel. Toen hij onder narcose was ben ik weggegaan en zijn er 6 kiezen bij hem getrokken. Toen ze klaar waren is Eline naar binnen gegaan zodat er weer iemand bij hem was toen hij wakker werd.
Toen hij terug kwam op de zal moest hij heel erg huilen. Wij hebben veel tegen hem gepraat in het engels maar hij bleef maar huilen. Tot er een vrouw kwam die afrikaans tegen hem begon te praten. Bij de eerste paar afrikaanse woorden kalmeerde hij helemaal. Toen de vrouw weer weg was begon hij na een klein poosje weer te huilen. En weer lukte het ons niet om hem stil te krijgen. Toen de zuster kwam kijken heb ik aan haar gevraagd of ze afrikaans tegen hem wilde praten omdat ik dacht dat hij daar rustig van werd. Ze begon afrikaans te praten een direct werd hij weer rustig. Dat was heel bijzonder om te zien. Dan merk je echt wat hun moedertaal is. Terwijl hij zelf eigenlijk altijd engels praat. Het was echt leuk om te zien hoe alles in een afrikaans ziekenhuis gaat. Lekker oud en alles door elkaar. Die ervaring had ik zeker niet willen missen.
We hebben het vorige weekend echt gemerkt dat we in Afrika zaten. Vrijdag hadden we met het team van upstairs onze vrije dag. Net voordat we weg gingen hadden we in de gaten dat internet het niet meer deed. We hebben heerlijk van onze vrije dag bij Kaap die Goeie Hoop en Cape Point genoten. Op de terug weg hoopten we natuurlijk allemaal dat het internet het weer zou doen. Maar helaas, het was vergeefse hoop.
Zaterdags deed het internet het nog steeds niet. We zijn wezen winkelen in de mall en toen we terug kwamen deed die het nog steeds niet. Zaterdag avond liep ik beneden door de gang en werd het ineens pik donker. De stroom eraf, kan er ook nog wel bij. Wij kijken in de meterkast maar alles was nog aan. Bij de buren was het ook donker, dus we hadden al snel in de gaten dat het probleem niet bij ons lag en dat we er dus niks aan konden doen. Dus upstairs kwamen alle kaarsen de kast uit en downstairs alle lampen op batterij.
Zondag deed de stroom het nog niet, dus geen lampen, geen warm water, geen magnetron, geen koelkast, een vriezer met heel veel ijs erin die gaat ontdooien, en dus een hele plas water op de grond. Dat betekende voor alles water koken op het gasfornuis en alles op de ouderwetse manier. Zondag middag hadden de buren weer stroom, maar wij nog niet. Dus gingen wij maar het veld in om bij het kastje daar te kijken. Daar was die er inderdaad af. Dus wij hebben er weer opgezet, maar we waren nog niet binnen en hij sprong er weer af. Na 5 keer naar het kastje gelopen te zijn hebben we de moet maar opgegeven. Dat betekende dus weer een avond in het donker.
Maandag morgen is het gemaakt en hadden we dus weer stroom maar het internet duurde nog iets langer. Dus zijn we maandag avond maar naar de Mac Donald gegaan om lekker een uurtje onze sociale media bij te werken. Nauw, een uur was eigenlijk te kort. Dus we waren heeeel blij dat dinsdag middag ons eigen internet het weer deed. Dinsdag avond hoorde je dan ook vanuit alle kamers skype gesprekken.
Ik heb ook echte afrikaanse braidings in gehad. Dat zijn heel veel ‘vlechtjes’ met nep haar. Bij mij waren het geen vlechtjes maar twisters. Dat doe je door 2 plukken heel strak om elkaar heen te draaien. Na 10,5 uur stilzitten en getrek aan je hoofd was ik 296 twisters rijker. En dat trekt bekijks.
Blanke mensen met braidings, dat is blijkbaar heel bijzonder. We hebben heel wat aandacht gehad. Iedereen kijkt je na en de vragen: ‘wie heeft dat gedaan’, ‘hoelang heb je ervoor gezeten’, ‘hoeveel moest je er voor betalen’, ‘hoe blijft dat zitten in jullie haar, glijd dat er niet uit’, konden we op een gegeven moment wel dromen. Maar naar twee weken met veel jeuk op je hoofdhuid en behoorlijk wat gewicht aan je hoofd, was het tijd om het er weer uit te halen. Dan is het echt heel vreemd om je weer alleen je eigen haar te hebben. Het voelt alsof je geen haar meer hebt. Het is zo ligt en weinig in vergelijking met de braidings. Maar wel weer lekker hoor!
Zo, dat was een behoorlijk verhaal. Voor nu ben ik er weer klaar mee. De rest van mijn belevenissen komen in mijn volgende blog.
Heel veel liefs, Fennande
Ps.: Post krijgen is iedere keer weer een feestje. Mijn adres is:
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons bay 7151
South Africa
-
16 Juni 2014 - 17:44
Auntie Nurse:
Heej.... wow... wat een heerlijk verhaal weer.... geniet de komende maanden nog even! En je weet het-> na regen komt zonneschijn! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley